Üreticinin insanca yaşaması, üretime devam edebilmesi için tütün en az 160 lira olmak zorunda! 

Tütün  üretimi çok zor koşullarda, meşakkatli şekillerde gerçekleşen yoğun emeğe dayalı bir üretimdir. Tütün üreticisinin ürettiği tütünün her zerresinde alınteri, gözyaşı, çilesi, kederi, geçmişten beri sarf ettiği emeği, kendisinin ve ailesinin geleceği, kısacası hayatı vardır. Ama tüm çabaları, emekleri şirketlerin tekelinde değersizleştirilmektedir.  Bu işten kazanan, tütünde en fazla emek sarf ettiği için en büyük hakka sahip olması gereken tütün üreticisi değil büyük şirketlerdir, tekellerdir. Geçim koşulları olağanüstü şekilde zorlaşırken artan maliyetlere rağmen düşük ürün fiyatlarıyla yaşamak ve  üretmek de gittikçe zor hale gelmektedir. Devletin piyasadan çekildiği koşullarda sözleşmeli üretim dayatmasıyla tütün fiyatları çokuluslu şirketlerce kendi çıkarlarına göre belirlenmekte, üretici sefalete itilmektedir.

2002’de Meclisten geçen Tütün Yasasıyla tütün sektörü çokuluslu şirketlerin hakimiyetine bırakılmıştır. Ardından TEKEL’in de özelleştirilmesiyle devletin piyasayı düzenleyici rolü ortadan kalkmış, destekleme alımları son bulmuştur. Şirketlerin tütünde kurduğu hakimiyet ve sömürüyle her yıl tütün üreticileri üretimden el çektirilmektedir. Onyıllar evvel tütün tüm ailenin geçimine yeterken artık tütün üreticisi geçinemez hale gelmiştir. Dayanacak gücü kalmamıştır. Her yıl ekilen tütün alanı, tütün miktarı ve tütün üreticisi sayısı gitgide azalmaktadır.  
Üretimden vazgeçip, toprağını terk edip işçi olarak çalışmak zorunda bırakılmaktadır. 
Tütün şirketleri kazançlarına her geçen yıl kazanç eklemektedir. Oysa tütün üreticisi her geçen yıl daha da yoksullaşmakta, borçlanmakta, yaşamını insanca sürdürmekte zorlanmaktadır. Tütün üreticisine bu reva görülemez. Tütün üreticinin canına tak etti artık. Bıçak kemiğe dayandı. Tütün üreticisi toprağında bir başına üretim yaparken başında bir patron yok gibi görünse de aslında sözleşmeli üretimle şirketlerin boyunduruğu altındadır. Sigara şirketleri bu sözleşmeli üretimle tütün üreticisinin ensesine binmiştir, her yıl üreticiyi daha yoğun şekilde sömürmekte, geçim koşullarını daha da yaşanmaz hale getirmektedir. Her geçen gün yaşam maliyetleri ve girdi maliyetleri olağanüstü oranda artarken tütün fiyatında üreticinin üretimden kopmayacağı ve insanca bir yaşam süreceği fiyat olmalıdır.  

Tüm bu nedenlerle artan girdi ve yaşam maliyetleri göz önüne alınarak tütün en az 160 lira olmalıdır. Tütün üreticisinin toplu sözleşme hakkı olmalı; tütün üreticilerinin masaya bir başlarına değil örgütlü olarak oturacağı bir yasal düzenleme yapılmalıdır. Devlet sözleşmelerde garantör olmalıdır. TEKEL gibi bir kurum yeniden oluşturularak tütünün üretimini, denetimini, işlenmesini, pazarlamasını sağlayacak TEKEL gibi bir kurum yeniden oluşturulmalıdır. Keza üreticinin sorunları şirketlerden de ibaret değildir. Tütün üreticisi yüksek Bağkur primleri nedeniyle primlerini ödeyememekte ve emekli de olamamaktadır. Kısacası devlet tütün üreticisinin hem gününü hem de geleceğini kurtaracak önlemler almak zorundadır.